آخر کاره...

سرم رو به عقب، عقبه عقب خم میکنم... انقدر عقب که پوست گلوم صافه صاف میشه.............................. یه آهــــــــــــــــ با صدای بلند و بعد خودم رو خالی میکنم... خالیه خالی...

تنم سرد و بی حسه و عرق سرد نشسته روی تمام تنم... رون هام از شدت ضعف میلرزن...

از آرنج تا نوک انگشتای دست و از زانو تا نوک انگشتای پاهام خواب رفته...

از روش بلند میشم و کنارش دراز میکشم... نگاش میکنم که چطوری بی جون کنارم خوابیده... از لبخندی که روی لباش نشست اون لحظه آخر من هم لبخند میزنم... خوب یادمه که با چه سختی این همه سال من رو با خودش حمل کرد... بالاخره از این کالبد رها شدم...

میگن روح هر جای بخواد میتونه بره... امتحانش میکنم... از جام بلند میشم و پرواز میکنم... از این بالا به کالبد قدیمی و غرق به خون ـم، خط عمیق روی شاهرگ و تیغی که یه گوشه افتاده نگاه میکنم... یادم میاد که چطور سرش رو به عقب خم کرد و با یه لبخند تیغ رو روی گردنش کشید و آخر یه آهــــــــــــــــ با صدای بلند...............

مرا نیز چون دیگران خنده ای هست

و اشکی و شکی جنونی و خونی

رها کن مرا

رها کن مرا در حضور گل و

زهره ی نور

نور سیه فام ابلیس

مرا دست و پیراهن آغشته گردید

به خون خدایان

مرا زیر این مطلق لاژوردی

نفس گشت فواره ی درد و دشنام

نه چونان شمایان

مرا آتشی باید و بوریایی

که این کفر در زیر هفت آسمان هم نگنجد

بر ابلیس جا تنگ گشته ست آنجا

رها کن مرا

رها کن مرا

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: